Een maskerade van blinden trekt langzaam voorbij…

Monddood gemaakt door wereldse heren

gaan zij gebukt onder de zware last.

Begrensd en berooid strompelt men verder,

gedwee volgend het uitgestippelde pad.

Eenrichtingsverkeer, niet wetend waarheen,

als marionetten bespeeld,

klampt men zich vast aan een schijnbeeld…

Ze horen hen niet, noch zien zij hen staan,

zij die vrij, het hele gebeuren gadeslaan:

het is het schouwtoneel der moedelozen

in de regie van de hartelozen

waar binnen geen ruimte is noch lucht.

Strak worden de teugels gehouden

tot uitvoering van hun stuk.

Zo vergaat het de mens,

die verstrikt in het web van zijn heersers,

geen andere toon kan horen,

zolang hijzelf niet ontwaakt.

“Genees van je blindheid en open je ogen,

wees voorbereid op het naderende Licht.

Vindt je kompas die de richting zal tonen

Als straks de Regie wordt overgenomen…”

Zo roepen de Minnaars van het Licht.

Zij herinneren zich wat komen gaat

en wekken hen die kunnen horen,

opdat zij verlost van hun juk

hun dissonante toon laten horen.

Want eens de stormvloed raast

beweegt de massa...

En een nieuwe wind zal waaien,

Een nieuwe klank zal klinken,

aankondigend een nieuwe dag….

(M)cirkelpunt