Nieuwsbrief februari 2016
De ontwikkelingen in de wereld gaan steeds sneller, tragisch genoeg niet altijd even positief. Net zozeer als het van weinig inzicht getuigt om valse hoop te koesteren, zo getuigt het ook niet van inzicht om hopeloos te worden, al nodigt de wereldsituatie voor velen wellicht hiertoe uit.
Dat er op onze planeet iets grondig mis is, wordt voor meer en meer mensen duidelijk. Overal klinkt het geroffel van oorlogstrommels, is er sprake van oorlogsgeruchten, terroristische aanslagen en fusillades. Noord-Korea kondigde onlangs nog met een grote militaire parade zijn H-bom aan, een waterstofbom die duizend keer krachtiger is dan de bommen op Hiroshima en Nagasaki. De langeafstandsraketten om landen als Japan, China en Amerika te treffen, liggen al klaar.
Het Midden-Oosten kan ieder moment in brand vliegen door jarenlange oorlogen, met name in Syrië, en wellicht binnenkort opnieuw in Libië. Apocalyptische beelden van terroristische aanslagen en kapotgebombardeerde steden worden dagelijks op het netvlies van miljarden mensen vastgelegd. Het voortdurend geweld tussen Israël en de Palestijnen neemt steeds gevaarlijker vormen aan. Tegelijkertijd volgt Israël met argusogen de ontwikkelingen in Iran. Afghanistan blijft een kruitvat, net als vele landen in Afrika (o.a. Mali). De spanningen tussen Amerika, Rusland en Turkije nemen toe, terwijl getracht wordt om via de NAVO een confrontatie uit te lokken tussen Amerika en Rusland, waarbij China in een grote oorlog zou kunnen worden meegesleept. En als klap op de vuurpijl wordt getracht om via desinformatie de menselijke geest te manipuleren.
In heel de wereld vinden aardbevingen plaats en barsten er steeds meer vulkanen uit. Overstromingen, sneeuwstormen, plotselinge koude, orkanen en tornado’s, eindeloze stromen van ontheemde mensen die het oorlogsgeweld ontvluchten, onrust en toenemende spanningen in en tussen landen, steeds meer protestdemonstraties en stakingen, sociale onrust, massale werkeloosheid, rondtrekkende bendes, wankelende beurzen en een Europa dat uiteen dreigt te vallen. Een wereld op drift, waarin duizenden hamers van haat iedere hoop op vrede de grond in trachten te slaan.
Wat eens stabiel leek, blijkt uiterst kwetsbaar te zijn, onderhevig aan fundamentele veranderingen. De essentiële waarden en rechten van de mens worden dagelijks vertrapt. Tallozen leven zonder een doel in hun leven, bevinden zich in een toestand van inertie, raken depressief of krijgen een burn-out, plegen zelfdoding, niet (meer) wetend dat de mens bovenal een spiritueel wezen is en dat dwars door de duisternis heen het onvergankelijke Licht altijd aanwezig is. Zeker, niet gemakkelijk om ons hiervan in deze tijd bewust te zijn, maar absoluut mogelijk.
Al een paar duizend jaar geleden zei Jezus over deze tijd: ‘Jullie zullen horen over oorlogen en oorlogsgeruchten. Wees waakzaam en laat je niet bang maken. Want dit moet gebeuren, maar is het einde [van het tijdvak] nog niet. Want het ene volk zal tegen het andere opstaan en het ene koninkrijk tegen het andere, en er zullen in verschillende gebieden hongersnoden en aardbevingen zijn. Dat alles is het begin van de geboorteweeën.’ (Mattheüs 24:6-8)
Het is onze tijd waarin dit alles zich afspeelt. Onze wereld. Hier en nu. Apocalyps nu. (Apocalyps komt van het Griekse woord apocalupsis, dat ‘onthulling’, ‘ontsluiering’ of ‘openbaring’ betekent.) Alle oorzaken en gevolgen van een hele tijdcyclus komen nu op grote en kleine schaal versneld bijeen. Zoals na een vloed in het schuim der zee al het vuil en al de vunzigheid zichtbaar worden, zo komt op de tijdslijn van een eindigende cyclus de drab van de wereld naar boven, die het helder zicht van velen vertroebeld.
Nu de slotscène van een dramatisch wereldgebeuren zich voor onze ogen ontrolt, kunnen we zonder bril, toneelkijker of satelliet haarscherp zien hoe dit luguber theater in elkaar is gezet door verdorven poppenspelers achter de coulissen, aangestuurd door demonische geesten. Meer en meer zijn de spotlights van dappere klokkenluiders op hen gericht, waardoor het grote demasqué kan plaatsvinden. Dwars door de verwarring en de chaos heen, zien we talloze maskers vallen. Maar de pionnen van de machtselite proberen uit alle macht de gordijnen van dit theater weer dicht te trekken om ons het zicht op de waarheid te ontnemen en door te gaan met hun desinformatieoorlog, daarbij dankbaar geholpen door de mainstreammedia. En de souffleurs van de nieuwe wereldorde (NWO) blijven hun ‘democratisch’ gekozen leiders (lijders) sluwe teksten influisteren. De machtigen der aarde blijken zieke wereldleiders te zijn, dronken, plunderende caesars, hunkerend naar nog meer macht, geperverteerd, getraumatiseerd in hun jonge jaren of psychopathisch van karakter, overschaduwd door onzichtbare machten en krachten, archonten (archontoi) genoemd.
Het is de hoogste tijd om in een wereld die in brand dreigt te vliegen de weg naar binnen te gaan, ín de wereld te zijn, maar niet ván de wereld. Wat zal onze bijdrage zijn? Armen over elkaar en wachten op het einde van de oude wereld, terwijl de klakkende laarzen van de vertegenwoordigers van de fascistische NWO alsmaar luider hoorbaar worden? Wat zal ónze verantwoordelijkheid zijn? Handelen of niet handelen? Laten we alles maar aan anderen over? Aan moedige klokkenluiders? Aan een deus ex machina? Aan buitenaardsen? Neutraliteit, onverschilligheid, inertie of lafheid hebben nog nimmer het kwaad kunnen tegenhouden en nog nimmer het pad naar bevrijding mogelijk gemaakt. Laten we blijven vertrouwen op het licht. Laten we waakzaam blijven en tegelijkertijd de duistere krachten, zonder ons ermee te verbinden, in het licht tillen. Immers, het kwaad rukt steeds meer op, omdat zij die van goede wil zijn nog al te vaak zwijgen.
Mede namens Marijke alle goeds, veel kracht en wijsheid toegewenst! Et lux in tenebris lucet, en het licht schijnt in de duisternis. (naar Joh. 1:5) Altijd!
© Marcel Messing (februari 2016)