De Ware Pelgrim

Wanneer een mens zich daadwerkelijk op Pad begeeft, laat hij het gekende leven achter zich en gaat op zoek naar Datgene wat hem begeestert. Hij wordt aangetrokken door het ondefinieerbare dat hij voelt kloppen in zijn hart en die hem ‘roept’. Hij kan niet anders meer dan gevolg geven aan deze Impuls en gaat het onbekende tegemoet.

Het is de Gnosis of het Stralingsveld van Christus die hem aantrekt en die oorzaak is dat hij niet meer kan functioneren in deze wereld waardoor hij er zich ook van afwendt en gaat ‘wandelen’. Gnosis ‘infecteert’ als het ware het hart en opent het Pad waardoor een ander soort Bewustzijn kan binnenstromen en de Herinnering terugkeert.

In deze huidige tijd zijn duizenden pelgrims daadwerkelijk op weg, zij hebben besloten huis en haard achter te laten en gaan de confrontatie aan met zichzelf én met God. Hun enige focus is het ‘doel’. Het bewandelen van deze uiterlijke weg is een metafoor voor het innerlijke Pad naar God. Gaandeweg laat de Weg zich kennen en wordt ervaren wat hij in werkelijkheid betekent.

Een Ware Pelgrim wordt geraakt door het Onzichtbare achter het zichtbare en ziet hoe die Andere Wereld alles doordringt. Hij aanschouwt de Schoonheid maar wordt tevens geconfronteerd met alle facetten van zichzelf. Het is alsof een dunne sluier opgeheven wordt waardoor geproefd kan worden van Iets dat steeds Aanwezig was maar eerder niet gezien kon worden omdat hijzelf hiervoor de belemmering was. Dit gebeurt wanneer hij alles loslaten kan wat hem bindt en zich kan overgeven aan de Weg. Deze Overgave is noodzakelijk om te kunnen doordringen tot de Magie ervan…. Meer en meer krijgt hij voeling met de Ware Natuur die straalt achter alle verschijnselen en vindt hij aansluiting op de Levensstroom waardoor alles zich, als in een vloeiende beweging aandient en hij aangereikt krijgt wat nodig is.

Een Ware Pelgrim is hij die een Vreemdeling wordt in dit verre en vreemde land wat dit aardse levensveld is. Hij kan niet meer aarden in deze wereld van angst en controle en door de innerlijke verandering die hij ondergaat roept dit bijgevolg de nodige reacties op. Doch zolang de mens nog goed gedijt in het eigen huis en dit nog niet afgebroken wil zien worden is er nog geen sprake van Pelgrimschap. Ieder mens draagt hiervoor zelf de verantwoordelijkheid en heeft daartoe ook de keuze.

Pelgrims op Tocht herkennen elkaar omdat zij op weg zijn naar hetzelfde Doel. Zij zijn ‘getekend’ door de Ervaring die het Pad met zich meebrengt. Het is een feest om elkaar te mogen ontmoeten en die reisgenoten spelen een niet onbelangrijke rol op elk stuk van de Weg…. De uiterlijke wereld is het strijdtoneel, de innerlijke wereld is in volledige Rust… daarheen is de Pelgrim op Weg. Want zolang hij zich met de uiterlijke vorm of persoonlijkheid blijft identificeren, zijn sluiers niet durft afwerpen, zal hij het Licht niet kunnen herkennen noch ontvangen en blijft hij een gevangene achter de zelf opgetrokken muren, die de strijd zal aanbinden wanneer het Licht deze muren wil slopen….

Alleen dan wanneer hij Waarnemer wordt van zichzelf blijft hij onbewogen en stil, doorheen alles wat op hem wacht, hij ziet  de dingen zoals ze zijn, niet zoals ze lijken te zijn en gaat er tenslotte aan voorbij. Naarmate het Pad zich ontrolt IN hem, naarmate hij  EEN met wordt. Hij wordt er zich gaandeweg van bewust dat hij niet de ‘schittering’ is, maar dat het Pad  dat in hem oplicht , het Licht in zich draagt.

Gaandeweg lost alles zich op tot Een punt van Licht en verdwijnt de Pelgrim. Het Doel valt samen met de Weg IN hem. Hij is een Stip geworden in Gods onmetelijke Ruimte, een schitterende Ster…. Hij IS de Ervaring.…en in hem vindt alles plaats. Hij Weet dat hijzelf niets meer te willen heeft en wordt als holle rietstengel, een fluit in Gods hand.

Dat is de betekenis van de Weg die Jezus ging van Bethlehem tot Golgotha, een Weg die gepaard gaat met het loslaten van het oude opdat het Nieuwe kan ‘worden’. Een Weg waarin de veelheid der dingen plaats maakt voor Eenvoud. En dit loslaten veroorzaakt veel ‘strijd’, want elk ‘beeld’ dat men had van zichzelf en waar men zich zo stevig aan vastklampte, wordt tot niets herleid.

Wij zijn allen Pelgrims op Zijn Weg als we bereid zijn alles achter te laten wat ons gebonden houdt in onszelf en ons belet om het Licht te ontmoeten. De Poolster die schittert in ons hart is onze Gids, zij leidt ons in onze zoektocht naar die Verbinding met God, met onze Ware Natuur. Slechts dit zal nog onze Focus zijn en enkel hierin Herkennen we elkaar als ‘gelijken’, als Lichtzonen…

(M)cirkelpunt