Als lichten lijken te doven

laat branden de lamp van het hart

Als laatste winterbloemen lijken te bevriezen

laat bloeien de innerlijke liefdesbloem

Als duisterdraken van vernietiging

over gepijnigde aarde vliegen

koester stil de duif van vrede

in handen reikend naar het licht

Als vergetelheid op de troon

van onwetendheid zetelt

laat wijsheid gekleed gaan

in wit gewaad van onschuld

Als vergroving, hardheid, ruwheid en platheid

door straten van eenzaamheid marcheren

strooi duizend bloemen van tederheid

in de koude processie van de dood

O nacht vol licht die stil vergaat

dwars door het duister straalt uw luisterrijk gelaat

O jaarwisseling zonder geketende tijd

schitterend uw schacht van eeuwigheid

nu en altijd

©Marcel & Marijke Messing

(december 2014)