Donkere dagen

Waarheen ik ook ga,

wat ik ook doe….

Jij bent het ritme

van mijn hart

de kracht van mijn bloed

de adem van mijn adem.

Als een juweel draag ik Jou...

diep verborgen

staat Jouw beeld gegrift

in de spiegeling van mijn ziel;

alleen aan Jou behoort zij toe...

Jij bent het

die ik steeds weer zocht...

Herkennend in een oogopslag,

het verheven Licht  

de verterende Liefde,

herinnerend

wat verloren leek….

Hoe vaak niet

danste ik aan Jouw zijde

hing ik aan Jouw lippen…

Jij bent mijn Zon en Maan

mijn Leven en mijn Liefde

Jij bent het Al….

en zonder Jou ben ik niets …

(M)cirkelpunt

In deze dagen waarin de levenssappen zich terug trekken tot diep in de aarde en de dood lijkt in te treden in de natuur van het leven, worden ook wij er toe aangezet een pas op de plaats te nemen...

Dit geeft ons de kans om in te keren en om ons te verbinden met de Levensstroom die tot hergeboorte voert en alles vernieuwt.

De dagen worden korter, het licht lijkt zich terug te trekken, de duisternis wenkt…

Dit is het ogenblik dat de innerlijke grot ’oplicht’ en de stilte van haar roep hoorbaar wordt.

Wat belemmert ons dan nog om binnen te treden…?

Is het de angst voor het schijnbaar onbekende of voor de inktzwarte duisternis; is het de angst voor eenzaamheid of is het de angst voor de ‘stilte’?

Zou het niet kunnen dat de duisternis ‘licht’ in zich draagt en de stilte vol ‘leven’ is?

Tezelfdertijd lijkt een grote reiniging plaats te vinden en worden de hemelsluizen opengezet. Vooral daar waar de geschiedenis een donker spoor trok van bloed en leed, waar de aarde het lijden uitademt van miljoenen mensen, waar de grote ‘verdrukker’ een aangezicht krijgt ligt het land er verdronken bij en zie je gebeuren wat nooit eerder gebeurde. Het is een teken aan de wand...

Want het Licht trekt zich niet terug, integendeel, het is onze verduisterde blik die haar Activiteit niet ziet, haar Roep niet hoort, haar Warmte niet voelt…..

Wanneer alles in de natuur lijkt stil te vallen, zo ook in de mens, kan de verpopping plaatsvinden. En wanneer een ‘depressie’ zich aandient, zowel buiten als binnen, staat de mens op de drempel van doorbraak naar het Nieuwe Leven.

Laat dus de Stroom maar toe, in overgave en vol vertrouwen en  alles zal zich voltrekken zoals het moet...     

(M)cirkelpunt